Miłość od drugiego wejrzenia

"Mój Golf to miłość od drugiego wejrzenia" – mówi Robert Rozmus. Pierwszy swój kontakt z golfem Robert pamięta jako "jedną wielką traumę i wielki mozół". Przeczytajcie jak to się stało, że golf stał się jedną z największych miłości jego życia.

Jak rozpoczęła się twoja przygoda z golfem?

Było to w Irlandii bodajże w 2000 roku, pojechaliśmy do Dublina razem z Piotrem Gąsowskim do szkoły językowej uczyć się języka angielskiego. Tak się złożyło, że przyjaciel dyrektora szkoły był znakomitym golfistą. Udaliśmy się do tej akademii i wzięliśmy pierwsze sześć lekcji. Były potwornie trudne warunki, deszcz taki, że woda strugami lała się z nieba. Pamiętam te lekcje jako jedną wielką traumę i wielki mozół i przyznam się szczerze, że nie za bardzo zapałałem miłością do tego sportu. Po powrocie do kraju zacząłem bywać na drivingu w Wilanowie, utworzyło się tam takie fajne towarzystwo. Najpierw przychodziłem sobie nieśmiało na kawkę, bo zielona trawa, bo sympatyczna atmosfera. Zacząłem uderzać i tak krok po kroku, tak mnie to wciągnęło, że teraz nie wyobrażam sobie życia bez golfa.

Co w golfie jest dla Ciebie najważniejsze?

Najważniejsze jest dla mnie tak naprawdę obcowanie z naturą i miłe towarzystwo. Ważne jest też to, że golf działa bardzo odstresowująco. Na polu golfowym mogę zapomnieć o sprawach zawodowych i o trudach dnia codziennego.

Co powiedziałbyś osobom, które dopiero zamierzają zacząć grać w golfa?

Powiedziałbym żeby uzbroili się w cierpliwość i uwierzyli, że jest to piękna, szlachetna gra. Golf w początkowym okresie wymaga dużej cierpliwości, nie należy się przejmować tym, że nie uderzamy piłeczki tak jak byśmy chcieli. Początkowo nawet jest trudną sztuką w nią trafić. Później każdy z golfistów otrzyma nagrodę w postaci satysfakcji ze swoich postępów i ze swojej gry.